Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aemulae N F

  • 1 aemula

    rival (female); woman who strives to equal/exceed; rival in love; rival city

    Latin-English dictionary > aemula

  • 2 aemulus

    aemulus, a, um, es jmdm. od. (in) einer Sache gleich zu tun strebend, I) im guten Sinne, in seinem Streben es gleichtuend, nachstrebend, nacheifernd, wetteifernd, Nacheiferer, -erin, Wetteiferer, -erin, Nebenbuhler, -erin, a) eig., m. Dat., mihi es aemula, dein Streben kommt dem meinigen gleich, Plaut.: quae (patria) nunc subit aemula laudi, Verg.: dictator Caesar summis oratoribus aemulus, Tac. – gew. m. Genet., mearum laudium, Cic.: domesticae laudis, Cic.: Hannibal aemulus itinerum Herculis, Liv.: Timagenis aemula lingua, Hor. – mit in u. Akk., in convivas aemulus, Apul. met. 1, 4: in nuptias aemula, ibid. 5, 27. – subst., aemulus, ī, m., alcis, Cic. u.a.: citra aemulum, ohnegleichen, Quint.: insbes., der eifrige Anhänger eines philos. Systems, eiusdem rationis (Lehre), Cic. Tusc. 4, 6: cuius (Zenonis) inventorum aemuli Stoici nominantur, Cic. Mur. 61. – b) übtr., v. dem, was seinen Leistungen, seiner Beschaffenheit nach gleichs. mit etw. wetteifert, einem Gegenstande gleichkommend, gleichzustellend, tibia tubae aemula, Hor.: mustelae marinis aemulae, Plin.: ficus piris magnitudine aemula, Plin. – II) im üblen Sinne, scheelsüchtig, neidisch, eifersüchtig, nebenbuhlerisch, Nebenbuhler, -erin, a) übh.: Carthago aemula imperii Romani, Sall.: remoto aemulo, Tac.: v. Lebl., aemula senectus, neidische (auf die Vorzüge der Jugend), Verg. – dah. feindlich, gegnerisch, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 338). – b) insbes., aemulus, ī, m. u. aemula, ae, f., der Nebenbuhler, die Nebenbuhlerin in Liebesangelegenheiten, m. b. Cic. u.a., f. b. Ov.

    lateinisch-deutsches > aemulus

  • 3 aemulus

    aemŭlus, a, um [st2]1 [-] qui cherche à égaler, qui prend pour modèle, rival de, émule de. [st2]2 [-] semblable à, comparable à. [st2]3 [-] envieux, jaloux, rival; contraire, opposé.    - aemulus alicujus: rival de qqn, émule de qqn, jaloux de qqn.    - aemulus alicujus rei: émule de qqch.    - Carthago imperii Romani aemula, Sall. C. 10: Carthage, rivale de Rome.    - Platonis aemulus exstitit: il fut le rival de Platon.    - aemulus regni, Curt.: compétiteur au trône.    - si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2: s'il n'y a pas de rivale, l'amour languit.
    * * *
    aemŭlus, a, um [st2]1 [-] qui cherche à égaler, qui prend pour modèle, rival de, émule de. [st2]2 [-] semblable à, comparable à. [st2]3 [-] envieux, jaloux, rival; contraire, opposé.    - aemulus alicujus: rival de qqn, émule de qqn, jaloux de qqn.    - aemulus alicujus rei: émule de qqch.    - Carthago imperii Romani aemula, Sall. C. 10: Carthage, rivale de Rome.    - Platonis aemulus exstitit: il fut le rival de Platon.    - aemulus regni, Curt.: compétiteur au trône.    - si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2: s'il n'y a pas de rivale, l'amour languit.
    * * *
        AEmulus, pen. corr. Inuidus. Virgil. Envieux.
    \
        AEmulus. Cic. Qui tasche à imiter et suyvre un autre, et faire ce qu'il fait.
    \
        AEmulus. Terent. Cic. Qui aime une mesme femme, ou quelque autre chose.
    \
        AEmulus alicuius de re aliqua, Contendens cum aliquo de re aliqua. Plin. Qui est en contention et debat avec aucun de quelque chose.
    \
        Fama aemula Herculei laboris. Sil. Ital. Aussi grand bruit comme il avoit esté d'Hercules.
    \
        Labra aemula rosis. Mart. Levres vermeilles comme roses.
    \
        Marinis aemula mustela. Plin. Lamproye semblable à celles de la mer.
    \
        Ficus quaedam pyris magnitudine aemulae. Plin. Figues grandes comme poires.
    \
        Sydus Veneris aemulum Solis et Lunae. Plin. Resemblant.
    \
        Vmbra aemula. Colu. Ennemie à la vigne.

    Dictionarium latinogallicum > aemulus

  • 4 aemulus

    aemulus, a, um, es jmdm. od. (in) einer Sache gleich zu tun strebend, I) im guten Sinne, in seinem Streben es gleichtuend, nachstrebend, nacheifernd, wetteifernd, Nacheiferer, -erin, Wetteiferer, -erin, Nebenbuhler, -erin, a) eig., m. Dat., mihi es aemula, dein Streben kommt dem meinigen gleich, Plaut.: quae (patria) nunc subit aemula laudi, Verg.: dictator Caesar summis oratoribus aemulus, Tac. – gew. m. Genet., mearum laudium, Cic.: domesticae laudis, Cic.: Hannibal aemulus itinerum Herculis, Liv.: Timagenis aemula lingua, Hor. – mit in u. Akk., in convivas aemulus, Apul. met. 1, 4: in nuptias aemula, ibid. 5, 27. – subst., aemulus, ī, m., alcis, Cic. u.a.: citra aemulum, ohnegleichen, Quint.: insbes., der eifrige Anhänger eines philos. Systems, eiusdem rationis (Lehre), Cic. Tusc. 4, 6: cuius (Zenonis) inventorum aemuli Stoici nominantur, Cic. Mur. 61. – b) übtr., v. dem, was seinen Leistungen, seiner Beschaffenheit nach gleichs. mit etw. wetteifert, einem Gegenstande gleichkommend, gleichzustellend, tibia tubae aemula, Hor.: mustelae marinis aemulae, Plin.: ficus piris magnitudine aemula, Plin. – II) im üblen Sinne, scheelsüchtig, neidisch, eifersüchtig, nebenbuhlerisch, Nebenbuhler, -erin, a) übh.: Carthago aemula imperii Romani, Sall.: remoto aemulo, Tac.: v. Lebl., aemula senectus, neidische (auf die
    ————
    Vorzüge der Jugend), Verg. – dah. feindlich, gegnerisch, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 338). – b) insbes., aemulus, ī, m. u. aemula, ae, f., der Nebenbuhler, die Nebenbuhlerin in Liebesangelegenheiten, m. b. Cic. u.a., f. b. Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aemulus

  • 5 perpendiculum

    perpendĭcŭlum, i, n. [perpendo], a plummet, plumb-line.
    I.
    Lit.: non egeremus perpendiculis, non normis, non regulis, Cic. Fragm. ap. Non. 163, 3:

    ad perpendiculum columnas exigere,

    to examine by a plumb-line, id. Verr. 2, 1, 51, § 133:

    ad perpendiculum,

    perpendicular, perpendicularly, id. Fat. 10, 22:

    tigna non directa ad perpendiculum, sed prona et fastigiata,

    Caes. B. G. 4, 17:

    perpendiculo respondere (opp. habere proclinationes),

    Vitr. 6, 11; Plin. 35, 14, 49, § 172; Vulg. Zach. 1, 16.—
    II.
    Trop.:

    ad perpendiculum seque suosque habuit,

    Aus. Parent. 5:

    honestatem lenium morum velut ad perpendiculum librans,

    Amm. 29, 2, 16; cf. id. 21, 16, 3:

    velut ad perpendiculum aemulae urbes,

    on a strict equality, id. 14, 8, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > perpendiculum

См. также в других словарях:

  • AEDES — I. AEDES non idem cum Templo Gellius l. 14. c. 7. Non omnes aedes sacrae templa ac ne aedes quidem Vestae templum est. Varro de L. L. l. 6. Quod addit templa ut sint dextra; aiunt sancta esse, qui glossas scripserunt; nam Curia Hostilia templum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALBERTUS cogn. Sapiens — ALBERTUS cognomine Sapiens Bavariam unione partium divisarum, et successione Landshuto Ingolstadiensi, quae bellô Bavaritô vindicata, auxit. Nec parum Maximiliani I. Imperatoris affinitas, ac domus Palatinae, bellô illô afflictae, calamitas domus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SALTATIO — quanti fuerit a Veterib. aestimata, argumento multa sunt: id vero inprimis, quod ceremoniae nullae aut spectacula antiquiora fuêre, quibus Saltatio non adhiberetur. Est autem haec facultas quaedam, motibus ac gestibus corporis, certô artificiô,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»